سالهای قبل وقتی یه‌جوون ۱۷ ۱۸ ساله بودم
شعار معروفی بود که تو مغز مردم کرده بودن…
“انرژی هسته ای حق مسلم‌ماست”
سالها گذشت
انرژی هسته ای رو جوری مقدس کردن برامون که حکم ناموس و وطن و خاک رو داشت
بابتش تمام هرچی‌داشتیم و میخواستیم داشته باشیم رو گرفتن
جوونی مون تو بدترین شکل ممکنش گذشت
تمام آرزوهامون و امیدمون و پول و سرمایه و رفاه و آسایشمون رو دادن برای انرژی هسته ای
و امروز ۱ تیر ماه ۴۰۴ در چشم بهم زدنی از بین رفت و دود شد.
اینجا مینویسم برای آیندگان و بعدی ها که یادشون نره نسل ماها رو
پر از خشم و ناامیدی و دلسردی هستم
خسته ام
تا صبح نخوابیدم
دچار بدترین حالتی شدم که یک انسان خواهد داشت
دلم میخواد یکی بزنه زیر گوشم با تمام توانش
بشینم سالها برای عمری که تباه شده گریه کنم
خیلی خسته ام رفیق
…..