Author: mahzadeh

حواسم نیست

شدی

همه کس من

حواست نیست….

بزرگ شدیم و هر کدوممون یه گوشه ای گرفتار زندگی

گذشته ما تو این دنیای مجازی بی شک فقط برای خودمون جذاب و خاطرانگیز و زیبا بود

برای نسل جدید تعریف کنیم از کارامون بی شک براشون عجیب و خنده دار و غیر قابل درکه

نسل مجازی ما مثل خوابیدن تو پشه بند روی پشت بوم خونه پدر بزرگمون بود ، مثل عشق کردن با خنکی تشکی که تازه پهن شده

خوشحال شدن هامون کم هزینه و عمیق و ادامه دار بود

نسل مجازی ما ساده بود ، بهارانه بود، دلتنگی هاش خط خطی بود ، پنجره ی تنها بود و ستاره هاش همه سهیلی بود…

واقعا کی درک میکنه وقتی نازنین ۱۷+۱ سال داشت چرا بزرگ تر نشد و همون جوری موند تا شد روانی

خرمگس و آلبالو و سولی و پدر سنگی و پا درد ننه و فلنی و مترسکی که کلاغا تو چشماش تف میکردن ولی اون باز دلتنگشون میشد و من و بابا سهیل و ممدی که همیشه اسمش تو بدها بود با یه ضربدر و ….اصن چی بودن و کجا بودن و چی شدن

بی خیال رفیق

این روزا ما رو باید ول کرد به حال خودمون تا الکی خوش باشیم با همین چیزا

لازمه یه وقتا غرق شیم تو خاطراتمون و …

حواسمون نباشه بزرگ شدیم و …

یه هویی شاید یه لبخند بشینه گوشه لبمون و …

و…

میگن پوشک نیست

دارو نیست

درآمد نیست

اعتبار نیست

کار نیست

امید و امنیت و آینده و زندگی و …

نیست

تف به این زندگی که انگار خدایی هم برای ایرانمون نیست

عید قربان و گوسفندایی که منتظر بودن تا حاجی بیاد و انتخابشون کنه و قربانی بشن

قصابی که تیغه چاقوش رو تیز میکرد و به فکر دنبلان و پوست و سیرابی و احتمالا کله و پاچه هه بود

اهالی محلی که منتظر بودن یکی در خونه شون رو بزنه و کیسه ای که چنتا تیکه گوشت داخلش هست‌ رو بهشون بده و شاید بشه یه وعده کوچک آبگوشتی براشون

و پایه های دینی که بی شک قوی تر خواهد شد با ریخته شدن خون گوسفندی که آخرین صحنه زندگیش ظرف آبیه که گذاشتن جلوش و مجبور بود به زور بخوره تا تشنه از دنیا نره…!!!

نمیدونم عید قربان رو برای این آدما چه جوری تعریف کنم.

وقتی ازم میپرسن تا حالا چنتا درخت کاشتی و منی که جوابی ندارم بدم ، چه جوری باید صحنه قربانی کردن گوسفند وسط کوچه جلوی در خونه حاج آقا رو براش تعریف کنم‌ و بگم‌ امروز عیدمونه ها.

چنجه ، کوبیده، کله پاچه خیلی هم خوبه …بله میدونم.

اما رفیق مشکل جای دیگه ست که ….

….بی خیال

حاجی و حاج خانم عیدتون مبارک.

یه شب بخوابی

تو خواب زلزله بشه

تو و خوبی و بدی و من و دلار و سکه و گرونی و همه چی

تو یه لحظه تموم شه بره

مثل عمام که رفت و تموم شد.

سردار حاج رِمبو

جوری آمریکا رو تهدید کرد

که دلار لامصب جوری داره میره بالا‌ که خود ترامپ هم انتظارش رو نداشت و کف کرده از این موضوع

خلاصه قدر داشته هاتون رو بدونید عزیزان

مثل عمام امت باهاش برخورد نکنید

از وقتی پیدا کردیم خودمون رو

فقط داشتیم نفس نفس میزدیم‌ و عرقمون رو پاک میکردیم.

میخوردیم زمین ،خاکی و‌ زخمی ، اما نباید وایساد رو یادمون داده بودن از قبل و میدوییدیم فقط ، مثل اسب مثل سگ مثل هر چی که فکر کنی

خوشحال بودیم با آرزوهامون و رویاهامون

…میدوئیدیم

پشت لبمون سبز شد

….میدوئیدیم

جوون مگه جوونی نباید بکنه ؟!

نفس نفس بود و خیسی عرق و خستگی چرا همش پس

یادته رفیق تو اوج جوونی زدیم رفتیم به بدترین نقاط کشور و دلمون خوش بود داریم تلاش میکنیم و زندگی رو میسازیم و عشق میکردیم با آینده روشنمون

….هه ….میدوئیدیم

آره تکیه گاهی نبود…ساپورتی نبود…پشت محکمی نبود

همین جوری فقط سنمون رفت بالا و عمق نفسمون کمتر شد

یادته یه روزی با یه بیسکوییت ساقه طلایی تو اتوبان همت عشق میکردیم و از صدتا چلو کباب بیشتر می چسبید بهمون؟!

احساسمون عوض نشد…هنوزم همونیم

اما روزگار عوض شد‌

مقصر نه منم و نه تویی

سیستم و جامعه و مملکت درست نبود…راه درست بود ولی خراب بود و پر از چاله چوله

بی خیال‌رفیق

این روزا داریم تاوان میدیم

تاوان دوئیدن هایی که معلوم نیست آخرش به کجا میرسه و نفسی که کجا قراره بند بیاد…

…!

میدونی درد چیه؟؟

از هرکی دوست دارید بپرسید

آخرین چیزی که قبل خروج از ایران به یاد همه می مونه

“بوی تعفن و فاضلابه”

واقعا اتمسفر اطراف فرودگاه امام رو هیچ جای دنیا نداره

ولی رفیق این درد نیست

درد زمانیه که تو بهترین جای دنیا هستی و این دل صاب مرده یه وقتایی برای همین بوی تعفن و فاضلاب…

تف به این زندگی

….تنگ میشه.

یا یه تصمیمی رو بگیرید تا تهش برید یا اصلا طرف تصمیم‌گرفتن نرید

الکی ادا و اصول در نیارید

خودتون رو ضایع نکنید

اینجوری‌ نباشید که مردم پشت سرتون بگن ، اینکاره نیست و بعدش هر‌بلایی خواستن سرتون بیارن

اینجوری نباشید لطفا

این روزا

روزی‌

حداکثر

۴ ساعت میخوابم و بس

و فرانسه هم که قهرمان شد و …

خوش به حال مردم کرواسی با همچین رییس جمهوری