Author: mahzadeh

دیشب سردم بود …
گرمم نکردی …!
با اینکه گرم بودی … اما پتوی منو هم سوزوندی …
بعد توقع داری بهت بگم مرسی …؟!
هه …
دیشب برف می اومد …
من لای دونه های برف تو آسمون دنبال تو می گشتم …
حدس می زدم اگه بیای پایین احتمالش خیلی کمه که تو حیاط ما بیافتی …
می خواستم وقتی اومدی تنها تو حیاط نمونی تا سردت بشه …
و روی سرت کلی برف بشینه …
بعد من بدبخت بیام منت کشی تا بخوای بغلم کنی …
اما نیومدی و من تنهایی سردم شد …
و روی سرم کلی برف نشست ….
شاید امشب هم بیام …
نمیدونم …
تو هم می یای ..؟
اگه خدا اجازه نداد …
از دستش فرار کن بپر پایین …
قول میدم …
این بار پیدات کنم …
………….
……………………….
………
پ.ن:بهار زندگیم با تو پر برفه ..!

سبک که می شیم …
راحت میریم بالا …
زیاد دور نه …زیاد دور نمی شیم …
یه کوچولو بپری می تونی بگیریمون …
جایی نمی ریم …
آخه تنهایی گم می شیم …
من و سهیل …
خودم رو میگم …
وقتی که خیلی سبک می شیم …
…….
……………………
……..

قدیما پشت خونمون یه جوب آب بود …
یادمه یه بار من از روش پریدم…
یادمه تو نپریدی و گفتی که میری به مامانم میگی که من پریدم …
یادمه دیگه هیچ‌وقت از اونجا رد نشدم …
یادم نیست ترس از مامان بود یا نفرت از تو یا بی‌حوصلگی …
اما آخرین باری که از اونجا رد شدم همین چند وقت پیش بود …
حوصله‌ام خیلی سر رفته بود …
مامان دیگه مثل قدیما جوون نبود  ….
تو‌ام هر چی گشتم پیدات نکردم …
آخر موقع برگشت جوبو دیدم …
البته دیگه جوب نبود…
روش قبرستون ساخته بودن…
………..
……………………..
……. سهیل

بیا …
بیا مثل اون روز…
که نگاهم با نگاهت گره خورد …
بشینیم ….
زیر اون سرو بلند …
من بگم از تو و …
تو هم نگاه کنی هیچی نگی …
چند روزی هست داره بارون میاد …
بیا بذار بارون خیسمون کنه …
بیا …
مثل اون شبا که حکم بازی می کردیم …
همش منو کت کن  …
بیا شب بیداری کنیم …
بیا …
بیا که دلم لک زده واسه یه بستی نیم متری پارک ملت …
می دونی چند وقته که از اونجا رد هم نشدم …
بیا …
بیا یه کم پایین پیش رفیقت …
بیا که دلم خیلی هواتو کرده …
………………
…………………………….
پ.ن : بعضی از آدما یه هویی خون به مغزشون نمی رسه …!
من بدم میاد.

یه روزی …
من …
میشم اون چیزی که می خواستم بشم …
یه روزی …
من …
می رسم به اون چیزی که می خواستم برسم …
هه …
هی رفیق …
یه وقتایی نباید ترک کرد …
باید درک کرد …!
……….
…………………………
…………. سهیل .

تمام کودک درون …
با تمام بزرگی بیرونم …
با هم یکی شدن و …
دیشب راه گلوم رو بستن و …
آخرش از چشام ریختن بیرون …
……..
………………..
………… سهیل .

آدم یه چیزی رو تا داره …
قدرش رو نمی دونه …
هه …
خداییش وابستگی عجیبی من با اینجا دارم …
به هر حال …
فدای یه تار موت …
هستیم …
………
………………………..
………

شاید یه تلنگر هم کافی باشه …
اگه نبود …
لازم باشه از مشت و لگد هم استفاده میکنم …
آخه خاک بر سر هیچی نمی فهمه …
هی هوایی میشه …
هی پر می کشه …
هی می گیره …
هی تنگ میشه …
هی …
…..
………………
….. سهیل

خدا رو شکر …
محتاج کسی نشدیم …
وگر نه تخ…. هم حسابت نمی کردن ….
نیگا کن پسرم …
این دنیا تا دلت بخواد کلاغ داره …
دور و برت بودن و هستن …
هه …
حتی بعضی هاشون خیلی بهت نزدیکن …
بی خیال همشون …
سعی کن تو آسمونت همیشه تو غروب خورشید و پشت کوها باشن ….
چقدر دوست دارم این جمله رو تکرار کنم …
” کلاغا باید باشن و خیلی چیزا رو ببینن …
یادت باشه …
خدا همیشه اون بالاست …
و همیشه مهربونی میکنه …
فدای یه تار موت ….
……..
…………………………
………

 

نمیدونم چرا …
از همون بچه گی …
آب زرشک رو …
بیشتر از آب هویج دوست داشتم …
نمیدونم چرا …
از همون روز اولم …
تو رو بیشتر از بقیه دوست داشتم …
ولی تو …
آب هویجتو بیشتر از من دوست داشتی …
آره عزیزم من هیچ وقت شانس نداشتم ….
آدم برفیام همیشه بدون دماغ می موند …
امسال می خوام بادمجون بزارم جای دماغش …
که شاید یه کم بیشتر منو بفهمی …
……
……………………….
……. سهیل .