Author: mahzadeh

من نمیتونم تشخیص بدم …
ولی اون دیگه چرا …؟!
هیچ وقت کنارم نبود …
همیشه تلاش می کرد رو به روی من قرار بگیره …
آخه شنیده بود دو تا خط موازی …
هیچ وقت به هم نمیرسن …!!!
………………
…….
پ.ن :فک کنم دلگیرم …
…
……….
……………….

 

سرد بود …
ولی دنبال حرارت  …
همیشه سعی میکرد روابطش پر حرارت و گرم باشه …
از بچه گی فکر میکرد پتو گرما میده …
خیلی وقت بود ازدواج کرده بود …
اما …
…..
…………..
روابطشان زیر پتو هم …
سرد …
بود …
…..
……………..

بعضی وقتا نمیتونم تشخیص بدم …
نمیدونم …
نمیدونم الآن دلگیرم …
یا …
دلم گیره …
…..
………
….

یکی رو میشناسم که خیلی بزرگه …
کارای بزرگ زیاد میکنه …
بزرگ عمل میکنه …
ماشین و خونه و زندگیش همه بزرگن …
یه روز ازش پرسیدم چه جوری اینجوری شدی …
یه کم نیگام کرد …
با لحن خاصی گفت :
سقطش کردم …!
ازش پرسیدم کی رو …
گفت :
کودک درونم رو …
اگه تو هم میخوای بزرگ شی سقطش کن …
نه درد داره … نه عفونت داره … نه عوارض …
پول نمی خواد …
مجانیه …
باورم نمی شد …
که کسی به این بزرگی، اینقدر کوچیک فکر کنه…
هیچی بهش نگفتم و رفتم …
خوشحال بودم …
میدونستم پسرم اینقدر بزرگه که …
باباشو به خاطر این حماقت بچه گانه میبخشه …
میدونستم که پسرم خیلی بزرگ تر از …
این حرفاست …
……
……………
………..

دم برو بچ گرم …
ما رو ، رو سفید کردن …
17.98 …
ایول …
حال کردیم کلی …

یکی بود یکی نبود …
یه پسره کوچولو بود که همشه آرزو داشت یه روزی بزرگ بشه …
روزا گذشت …
اون بزرگ شد و بزرگ شد …
اینقدر …
که آخرش ترکید و مرد …
…
…….
………..

کاش خاموش بود …
کاش از دست رس خارج بود …
آخ که نمیدونی چه دردیه …
وقتی که می شنوی یکی از اونور خط میگه …
شماره مورد نظر شما مسدود می باشد، لطفا مجددا شماره گیری نفرمایید …
هه هه …
بخند به سادگیت …
به این که چقدر قشنگ به بازی گرفته شدی …
بد بخت …
بسه دیگه …
طرف یه جا دیگه دایورت شده …
تموم کن این بچه بازی رو …
….!
…………….
……..

 

صدا …
تنها صداست که می ماند …!
آره رفیق …
راست میگن ….
گرفتار شدم …
گرفتار آرامشی که بهم میداد …
هر روز …
مهم نبود چه شکلی …
فقط اون لحظه ارزش داشت …
یه رفیق بود …
رفاقت یادم داد …
ولی نمیدوم چرا …
وقتی که اینا رو فهمیدم …
وقتی که دلم …
صداشو خواست …
وقتی که دیدم …
وقتی که حس کردم و فهمیدم که ….
هیچی ندارم …
تنها یه پژواک نا معلوم در گوشم …
باقی مانده بود …
“” تو میتونی .. از همین الآن شروع کن “”
صدا …
تنها صداست که می ماند …!
آره رفیق …
راست میگن …
…………..

 

……………….
………

امروز …
من …
خونه …
خسته …
درس …
عم و صنعت …
زندگی …
آینده …
کار …
….
سهیل …
ماشین …
بیرون …
ترافیک …
لادن …
شیر پسته …
بارون …
انیگما …
اتوبان …
…
بابا …
خونه …
قدم …
فوتبال …
بیرون …
مامان …
خونه …
سر درد …
کار …
تلفن …
خاله …
ناهار …
شام …
….
فردا …
….
………
…….

من هم مثه همون پسری هستم که تو ده زندگی کرده….
تازه بعضی وقتا هم حسودی می کنم بهشون …
فک کن من و ماه مانیم و باه بایی سهیل تو ده زندگی می کردیم …
باه باییم از صبح زود می رفت سر زمین و کار می کرد …
ماه مانیم هم کشک و دوغ و پنیر درست می کرد و بهدشم میومد با من بازی میکرد …
با هم درد و دل می کردیم …
اون از آرزوهاش برام می گفت …
از اینکه برای ازدواجش کلی رویا داشته بوده …
دوست داشته خونه بختش یه پنجره داشته باشه رو به دریا و یه پنجره رو به جنگل …
دوست داشته اتاقاش بوی گل یاس و عطر مریم بده …
دوست داشته زمینش از جنس حریر باشه و سقفش از جنس ستاره های کوچیک …!
تازه جکوزی و سونا هم داشته باشه …
بهدشم وقتی در اتاق خواب رو که باز میکنی با کله بپری تو استخر …
اما میدونین آخرش چی میشه ..؟
ماه مانیم مجبور شده بوده تا پونزده روز بهد از عروسیش تو آغل گوسفندها زندگی کنه …
بهدش هم که اومدن تهران رفتن توی یه مسافر خونه تو میدون شوش …!
خب همیشه اون چیزایی رو که آدم انتظار داره براورده نمیشه …
باید به چیزایی که داریم قانع باشیم و قدرش رو بدونیم …
اینا رو ماه مانیم میگه ها …
ماه مانیم تو همون پونزده روز اول فهمیده که باه باییم چقدر مرده …
فهمیده که چقدر باه باییم خاطرشو میخواد ….
فداکاریای باه باییم تو اون پونزده روز ورد زبون همه اهل ده بوده …
اون روزها که ماه مانیم از زیر کار خونه فرار می کرده و میرفته دنبال کفتر بازیش ، باه باییم یه خیش گنده می بسته به خودش و زمینها رو شخم میزده …
و شبها هم که میرفتن توی آغل بخوابن ،چون جا نبوده دوتایی پیش هم باشن ، باه باییم ماه مانیم رو می برده تو قسمت گوسفندها که اونجا راحت بخوابه …
ولی خودش فداکاری میکرده و یک جای خطرناک نزدیک خرا می خوابیده …
خره هم تا صبح هی به باه باییم جفتک مینداخته و تو سرش لگد میزده …
ولی به عشقی که به ماه مانیم داشته صداش در نمیومده ….
ماه مانیم میگه:
باه باییت کچل بود اما یه کچل عاشق …
دستاش لمس بود ، اما با قلبش مربونی می کرد …
لنگاش کج بود ، اما عوضش گاهی پا رو دل و غرورش میذاشت …
با این که بی سواد بود ، اما خواسته های ما رو هنوز به زبون نیاورده ، از چشمامون می خوند …
لکنت زبون داشت ، اما عوضش دووووووسسسسسسستتتتتتت ددددداااااارررررمممممممم گفتنهاش طول می کشید …
به خاطر همین قبول کرده بوده عشقش بشه …
………
وقتی درد و دلای ماه مانیم تموم میشه …
دوتایی منتظر میشنیم تا باه بایی سهیل از سر زمین بیاد و با هم شام بخوریم …
و من دلتنگ دستای گرم و مهربونش …
….
……
………
……….. سهیل .