تمام نا تمام من …
با یه دوستت دارم ساده …!
چقدر کودکانه تمام می شود …
………
………………
خدا رو چه دیدی …
شاید امشب ….
بازم بارون بیاد…
…..
………………………
………
پ.ن:چقدر تلخه … شنیدن پایان زندگی یه جوون با دنیایی از آرزوهایی که رفتن زیر خاک …
چقدر تلخه گفتن این دو حرف تکراری …
“روحش شاد ” ….
…..
…………………..
……..
نمیدونم …
حکمتش چیه …
زندگی …
زندگی …
زندگی …
http://rahaa67.persianblog.ir/post/17/
به نظرم تنها حكمتش پيدا كردن خداست،تو همه ي لحظه ها…..
به نظرم فقط اومديم كه «تو» رو پيدا كنيم… ببينيمت… حس ات كنيم….
فك كنم تنها حكمت زندگي اين بود كه گاهي از ته دل و با تمام روحمون فرياد بزنيم: خدااااااااااااااااااااااااااااا
…………………..
اگه اشتباه نكنم دليل نوشتن ات اينبار، پست دردناك «رها» بود……..
چقدر اشك ريختم وقتي خوندمش…
چقدر دلم آتيش گرفت براي همه مون…
كه بزرگترين جرم مون اومدن به اين دنياي تاريك و سياه بود ….
خدايا! كورسويي هم هست آيا؟!!
سلامممممممممم داداشی…نبینمت بغضت بگیره…نبینم گریه ات را…باصدای بغش الودت منم گریه ام میگیره….اره رفت….منم ازرفتنش ناراحت شدم….ولی داداشی به یه چیز خیلی اعتقاددارم راحت شد…………….واقعاراحت شد…اینم اینجا..توی این ایران…شایدخدابیشترازمادوستش داشت که بردش….ولی بازم روحش شاد 😕
سلام.مجدد برايت مينويسم.نوشته هاي چند روز پيش پريد.
و از رهگذر اين همه تلنگر من و ما چقدر تغيير كرده ايم؟
———————————–
راستي نوشته زيبايت را نميدونم چرا نديده بودم.
“بهتر نیست بجای شکست بنویسیم تمرین موفقیت ….” مرسي موافقم
بدو بيا كه وقت تنگه و دستمو رو بوغ گذاشتم :y: