دسته‌بندی نشده

یادت نمیاد ….
اون موقه ها نه تو بودی….
نه جای خالیت …!
خدا بود و من و کلی انگیزه که شبا رو بالشتم بارون میشد و می بارید …!
…..
اون موقه ها قهرمان قصه …
تمام دنیاش همون یه نخ کاپیتان بلک آلبالوییش بود ….
….
اون موقه ها درخت گیلاس حیاطمون هم عاشق میشد و …
هویچ میداد …
…
هه …!
اون موقه ها …
این خنده ها نبود …
تویی هم نبود …
……
…………….
یادت نمیاد …
اون موقه ها وقتی دلمون می گرفت…
نه تو بودی ….
نه جای      …!
…….
…………………..
……….

هه …!
…..
……………..
……..سهیل.

….
……………..
…………..
……..
کسی تو رابطه می بره ….
که وابسته نمیشه ….!
……
………………
//
پ.ن:اونم می خنده و با انگشت منو نشون میده …!

هرچی بهش میگم سهیل بسه دیگه …
فقط می خنده ….
– یا نمیدونه …!
– یا نداره …!
– یا ریخته دور …!
در هر صورت …خدا حفظش کنه…
……..
…………………..
….. .

یه چیزایی ارثیه …
تو خونمونه …
مثه ریزش مو …
مثه قند …
مثه سنگ کلیه …
مثه یه چیزی مثل تو ….!
نه نه … چرا مثل تو …؟
اصن خوده “تو” …
هه …
باور کن رفیق …
ارثیه …!
…….
…………………..
……..سهیل.

خیلی وقته که شبا از وحشت همه کارایی که کردم و نکردم خوابم نمی بره …
با خودم فک میکنم چی میشد اگه یه بار دیگه مثه بچه گیا مامانم …
کناره خودش با خوندن قصه کدو قلقله زن که به اندازه تمام فهم و درک بچه گیام بزرگ بود و …
هیچ وقت برام تکراری نمی شد ….
به یه خواب ساده و عمیق …
یه خواب بی دغدغه …
دعوتم می کرد …؟!؟
…..
…………………….
……… خودم /

آخه عزیز من …
وقتی هر دومون یه طرف باشیم …
دیگه بهش حصار نمی گن که …
….
……………….
…… سهیل.

تمام نا تمام من …
با یه دوستت دارم ساده …!
چقدر کودکانه تمام می شود …
………
………………
خدا رو چه دیدی …
شاید امشب ….
بازم بارون بیاد…
…..
………………………
………
پ.ن:چقدر تلخه … شنیدن پایان زندگی یه جوون با دنیایی از آرزوهایی که رفتن زیر خاک …
چقدر تلخه گفتن این دو حرف تکراری …
“روحش شاد ” ….
…..
…………………..
……..

اگه دیدمون رو یه کم وسعت بدیم ….
مثبت تر به زندگی نگاه کنیم …
اون وقت هر چیز خار داری هم میتونه لذت بخش باشه عزیزم …
باور کن …!
…..
………………
…….

مملکت …
وطن …
ایران …

……….
…………………….
…..